Vrienden en familie vragen me regelmatig waar ik inspiratie haal voor mijn teksten. Het antwoord dat ik dan altijd in gedachten heb, hoorde ik eveneens bij de groep auteurs die ik ontmoettte tijdens mijn schrijfretraite in Griekenland begin september. Het is simpelweg onze omgeving. Dat is onze allergrootste schat aan informatie. We tanken daar energie en inspiratie. Wachtend op bus, tram of trein, notitieboekje of ‘Notes’ op de smartphone in de aanslag. Etentje op restaurant of aan het nippen van een heerlijk bakje troost in die hippe koffiebar? Altijd met één oor aan het luistervinken. Één van de deelnemers uit de retraitegroep had hier trouwens een leuke anekdote over. Een schrijfster uit haar vriendengroep heeft haar nageslacht wel zeer goed opgevoed. Elke keer ze uit eten gaan, zeggen de kids al op voorhand “Ssshtt, quiet, mummy’s working”. Ze kennen de blik van hun mama al wanneer zij half eet en half die interessante conversaties van de tafeltjes naast hen, afluistert. Een ander lid van de schrijversbende die ik ontmoette in zonnig Griekenland, vertelde dat sommige gesprekken die hij dagelijks hoort/afluistert, soms te gek zijn voor woorden. “Heb ik dit nu net goed gehoord?” En dus zelfs niet rijp zijn voor een boek, “Want niemand zou het geloven.”
Dus, je hebt vandaag waar iets bijgeleerd: wij halen de mosterd… op een ander. Maar kruiden het graag bij, met peper en zout, en verwerken het in een liefdevol sausje. Laat het smaken!