Ik merk dat, als ik teksten schrijf, ik vaak woorden tussen haakjes zet. Ik schrijf nogal regelmatig met ‘de rem’ op. De eeuwige twijfelaar. Ik weet dat schrijven schrappen is, maar ik kan heel moeilijk afscheid nemen, laat staan van woorden. Dus geef ik die woorden liever een plekje tussen haakjes, dan dat ik ze onverbiddelijk richting exit stuur. Niet alleen de moeilijke relatie met ‘schrijven is schrappen’, ook een andere reden ligt aan de basis van mijn voorliefde voor haakjes. Zo denk ik soms dat die ene zin wat te gewaagd is, en het woord dat daarop volgt ook. Vandaar dat ik die ene term dan een plek tussen haakjes geef. Dan lijkt het wat meer met de mantel der liefde bedekt. Zachter. Minder hard overkomend.
Klinkt dit herkenbaar voor jou, heb jij dit ook? Of ben ik de enige met deze mysterieuze ziekte (ik hoop van niet)?