‘Zomaar’ | auteur Isabel De Wit

Gewoon zomaarOnlangs gaf mijn zus een kleurrijk boeketje bloemen aan mama. Zomaar. Het was geen Moederdag, noch mama’s verjaardag. Het is zoals naar die ene goede vriendin een kaartje sturen. Onverwachts. Met lieve woorden. Zomaar. Om te bedanken voor de mooie vriendschap en de vele leuke herinneringen.

Op Allerheiligen zal je mij niet zien op het kerkhof. Voor mij hoeft het geen 1 november te zijn om aan overleden familieleden te denken. Dat mooie bloemstukje wordt wel op een ander moment op het kerkhof gezet.

Net zoals je geen Valentijnsdag nodig hebt om van de daken te schreeuwen dat je nog steeds stapelgek op je geliefde bent. Die rozenblaadjes en die Bongobon kunnen elke dag van het jaar – en niet enkel half februari – gegeven worden.

Pin je dus niet vast op die feest- en herinneringsdagen om je achterban te tonen dat je hen graag ziet. Maar doe het regelmatig en zomaar. Hartverwarmend om onverwachts lieve woorden ‘offline of online’ in de bus te krijgen, toch?