Ontwaken met een mooi fluitconcert en je springt je bed uit. Het is eens iets anders dan de kraaiende haan van de buren bij het eerste ochtendgloren.
Vogels fluiten echter niet zomaar in de ochtend. Bij het aanbreken van de dag bakenen ze hun territorium af door te zingen (een beetje zoals een kater zijn territorium afbakent, maar dan anders en vooral properder). Het fluitconcert dient dus als waarschuwing voor andere vogels om niet binnen te dringen in hun ruimte.
Sinds enkele weken is er een vogel die het fluiten heeft verleerd en ’s morgens vroeg op het raam van onze slaapkamer komt tikken.
Een irritant geluid, dat in niets te vergelijken valt met het zingen van de nachtegaal.
Hij tikt met z’n bek tegen het glas en valt onophoudelijk met uitgestoken klauwen het raam aan. Blijkbaar ziet hij zijn eigen weerspiegeling in de ruit en denkt hij dat een rivaal zijn territorium binnendringt.
Omdat hij niet in staat is om zichzelf in het glas te herkennen, slaagt hij er maar niet in om zijn tegenstander te verjagen.
Hoe grappig het er ook uitziet, dit moet voor de vogel een frustrerende bezigheid zijn.
Na enig opzoekwerk leer ik dat dit fenomeen tijdens de broedperiode (van maart tot augustus) een typisch, maar gelukkig ook een tijdelijk, verschijnsel is van territoriaal gedrag. Zucht, best nog een lange periode dus.
Hoewel, blijkbaar bestaat er een makkelijke en preventieve maatregel om het fenomeen te verhelpen: gewoon even geen ramen poetsen.
Onder het motto “alles voor de natuur”, kan je je toch geen beter excuus wensen om even geen ramen te lappen … tijdelijk dan toch.